Over Thinking is Over

My Photo
Name:
Location: Athens, Greece

Monday, January 31, 2005

Easy To Love

I know too well that I'm just wasting precious time
In thinking such a thing could be
That you could ever care for me
I'm sure you hate to hear
That I adore you, dear
But grant me
Just the same
I'm not entirely to blame
For love
You'd be so easy to love
So easy to idolize
All others above
So worth the yearning for
So swell to keep every homefire burning for
We'd be so grand at the game
So carefree together
That it does seem a shame
That you can't see
Your future with me
'Cause you'd be oh, so easy to love
- Cole Porter

Few of the things I learned during the weekend

  • You cannot avoid your destiny ("The Terminator")
  • The heart has a memory of its own ("Return to Me")
  • Stupidity can be hilarious ("Dodgeball")
  • To catch a murderer you must become one ("The Element of Crime")
  • Love can not be kidnapped ("The Clearing")
  • Anything goes ("De-Lovely")
  • Sometimes you realize you "could have been somebody instead of a bum" but it's too late ("Raging Bull")

Sunday, January 23, 2005

Η γυναίκα που δε μιλάει καθόλου

Άρχισα και βαριέμαι επικίνδυνα. Πρέπει να βρω τρόπους να περάσει η ώρα που απομένει μέχρι να τελειώσει το καθάρισμα η γυναίκα που δε μιλάει καθόλου. Νομίζω ότι προσποιείται πως δεν υπάρχω. Μπορεί να θέλει να ξεσκονίσει το γραφείο με τον υπολογιστή και να ντρέπεται να μου το πει. Και να πάω να κάτσω αλλού, τι θα κάνω; Η τηλεόραση έχει βλακείες. Η πιο καινούρια εφημερίδα είναι αυτή της περασμένης εβδομάδας. Δεν έφερα και καμιά ταινία να δω. Να φτιάξω κάτι να φάω δε θέλω, πριν από λίγο έπλυνε τα πιάτα. Δοκίμασα να πάρω κανένα τηλέφωνο, αλλά κανένας δεν είναι σπίτι. Γιατί να είναι; Έχει τέλεια μέρα έξω. Μήπως να βγω, να πάω καμιά βόλτα και να ξανάρθω μετά για να κλειδώσω; Κι αν η γυναίκα που δε μιλάει καθόλου το πει; Η αδερφή μου με έβαλε να της υποσχεθώ ότι δε θα φύγω, μέχρι να τελειώσει το καθάρισμα. Είναι καινούρια και δεν της έχει πολλή εμπιστοσύνη. Εμένα καλή μου φαίνεται κι ας δε μιλάει καθόλου. Από την άλλη, παρά να μιλούσε συνέχεια, ίσως να είναι καλύτερα έτσι.
Είναι στο υπνοδωμάτιο τώρα. Νομίζω καθαρίζει τον καθρέφτη. Μετά θα πάει μάλλον στο μπάνιο. Ή μήπως σειρά έχει το γραφείο; Να κάνω την πάπια; Ναι, άμα θέλει θα μου ζητήσει ευγενικά να σηκωθώ. Ή θα αρχίσει να συγυρίζει εδώ γύρω, οπότε θα πρέπει να το καταλάβω. Αυτό θα κάνει μάλλον, αφού δε μιλάει καθόλου σιγά μη μου πει να σηκωθώ. Κι εγώ θα αρχίσω να κάνω βόλτες στα δωμάτια και να αναρωτιέμαι γιατί η αδερφή μου πληρώνει γυναίκα για να της καθαρίζει. Κανονικά, λέει, τη βοηθάει, αλλά σήμερα είχαν να πάνε σε κάτι βαφτίσια με τον γαμπρό μου και δε μπορούσε. Οπότε, ο καλός αδερφός δέχτηκε να προσέχει το σπίτι και να κλειδώσει, όταν φύγει η γυναίκα που δε μιλάει καθόλου. Πώς μπορεί να μη μιλάει καθόλου; Εγώ θυμάμαι η μητέρα μου όποτε καθάριζε το σπίτι, συνέχεια όλο και κάτι μουρμουρούσε. Για τον λεκέ στην πολυθρόνα, για τις στάχτες στο πάτωμα, για τις παντόφλες στο σαλόνι. Μου λείπει...
Πρέπει να είναι κάποιου είδους απόδειξη επαγγελματικής συμπεριφοράς. Καθαρίζω καλά και δε μιλάω καθόλου. Τι να σκέφτεται άραγε; Μήπως ψάχνει τρόπους για να πει σ'αυτό το αγόρι που δε μιλάει καθόλου να σηκωθεί από το γραφείο; Πρέπει να έχει παιδιά. Και θα σκέφτεται τι να τους μαγειρέψει το βράδυ. Ή θα αναρωτιέται πότε θα καταφέρει να ράψει εκείνο το παλτό που σκίστηκε τις προάλλες. Μπα, μάλλον θα πάρει καινούριο. Θα προσπαθεί να θυμηθεί αν μετά από εδώ πρέπει να πάει στο άλλο σπίτι που καθαρίζει ή αν τελικά της είπαν να πάει τη Δευτέρα. Μπορεί να σκέφτεται ότι έχει να βάλει πλυντήριο όταν πάει σπίτι της και να μαγειρέψει και να σιδερώσει. Μπορεί πάλι, η γυναίκα που δε μιλάει καθόλου, να πληρώνει μια άλλη γυναίκα που δε μιλάει καθόλου για να καθαρίζει το δικό της σπίτι. Δε νομίζω... Σίγουρα σκέφτεται ότι έχει να κάνει ένα σωρό δουλειές όταν γυρίσει σπίτι, πριν πάρει τηλέφωνο τους δικούς της στην Αλβανία. Αυτούς θα σκέφτεται τώρα. Και θα της λείπουν...

Μάλλον τελείωσε και με το μπάνιο.
Πάω να πιω νερό και να διαβάσω την παλιά εφημερίδα. Όλο και κάτι ενδιαφέρον που μου ξέφυγε θα βρω...

Just another online quiz?

Considering that my Theme Song came out to be "What If...", I wonder: Could there be any truth to all those seemingly silly online quizes? Who knows... They're so much fun whatsoever! Especially when you're stuck at your sister's house, waiting for the woman who cleans to finish, so that you can leave, lock the door and go for a walk on this lovely sunny day...

Morpheus

brought to you by Quizilla

Friday, January 21, 2005

Άσχετο.

Η πιο αδιάκριτη από τις πέντε αισθήσεις είναι η όραση. Για την γεύση ούτε συζήτηση – είναι η πιο επιλεκτική, αν δεν της αρέσει κάτι, το φτύνει... Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την όσφρηση που είναι όμως λιγότερο σνομπ. Εξάλλου, αν και μπορείς να γίνεις αδιάκριτος μυρίζοντας κάτι, δύσκολα θα νιώσεις παρείσακτος κάνοντάς το. Η αφή μπορεί να γίνει λίγο αδιάκριτη (αναλόγως με το τι πιάνεις και αν αυτό θέλει να το πιάνεις) και η ακοή είναι ένα σκαλί πιο πάνω. Μπορείς να ακούσεις κάτι είτε το θέλεις, είτε κατά λάθος, έχεις όμως συχνότερα την επιλογή. Τα μάτια δε σε ρωτάνε ποτέ. Πώς ξέρεις ότι ο τύπος που αφηρημένα κοιτάς στο λεωφορείο, σε λίγο θα αρχίσει να ξύνει τη μύτη του, πιστεύοντας ότι δεν τον βλέπει κανένας; Αν γνώριζες ότι κάποιος χρησιμοποιεί την τουαλέτα, θα άνοιγες την πόρτα για να τον δεις στις πολύ ...προσωπικές στιγμές του; Θα μάθαινες τι χρώμα εσώρουχο φοράει ένας άγνωστος περαστικός στο δρόμο, αν τα μάτια σου δεν έπεφταν στο ανοιχτό του φερμουάρ; Το έχω σκεφτεί... Η πιο αδιάκριτη από τις πέντε αισθήσεις είναι η όραση.

Wednesday, January 19, 2005

Song instead of a post

Saying I love you
Is not the words I want to hear from you
It’s not that I want you
Not to say, but if you only knew
How easy it would be to show me how you feel
More than words is all you have to do to make it real
Then you wouldn’t have to say that you love me
Cos I’d already know

What would you do if my heart was torn in two
More than words to show you feel
That your love for me is real
What would you say if I took those words away
Then you couldn’t make things new
Just by saying I love you

Now that I’ve tried to
talk to you and make you understand
All you have to do is close your eyes
And just reach out your hands
And touch me
Hold me close
Don’t ever let me go
More than words is all I ever needed you to show
Then you wouldn’t have to say that you love me
Cos I’d already know...

Sunday, January 16, 2005

Σάββατο βράδι...


Επιδείνωση του καιρού, με κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας, τσουχτερό κρύο και χιόνια, ακόμα και στο κέντρο της πόλης από το βράδι του Σαββάτου έλεγαν στις ειδήσεις όλη την εβδομάδα. Το κρύο στις ψυχές των ανθρώπων είναι χειρότερο, σκέφτηκα, και αποφάσισα ότι το σαββατόβραδο θα έβγαινα, έστω και αν τα λογιστικά του μήνα επιβάλλουν λιτότητα. Ντύθηκα γερά, πήρα πορτοφόλι, κλειδιά, τσιγάρα κι αναπτήρα και βγήκα με μία μικρή δόση ενθουσιασμού για έναν καφέ που είχα κανονίσει με κάποιον που θα μπορούσε να είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Μετά από τέσσερις ώρες κατάλαβα γιατί μάλλον δε θα γίνουμε ποτέ. Επιδοθήκαμε με τρομερή αφοσίωση σε σχόλια για τον καιρό, συζητήσεις για τη μουσική που έβαζε το μαγαζί, γενικότητες για τις δουλειές μας και τα εφήμερα νέα μας. Χωρίς να υποκρινόμαστε, αμφιβάλλω αν κι εκείνος υπήρξε έστω και για λίγο ειλικρινής, αν έστω και για λίγο, ένας από εμάς είπε αυτό που πραγματικά σκεφτόταν. Κάθε φορά που συναντιόμαστε υπάρχει κάτι που με κρατάει σε απόσταση, μία φοβία ότι δε θα καταλάβει αυτά που θα μπορούσα να μοιραστώ μαζί του, ότι θα εκτεθώ. Και δε λέω τίποτα. Περιμένω να πάρει η κουβέντα το δρόμο της, να αναφέρει πρώτα εκείνος κάτι πιο προσωπικό, μία σκέψη πιο βαθιά... Το παθαίνω συχνά αυτό με τους ανθρώπους, το βράδι αυτό όμως, όταν έφυγα από την καφετέρια, ένιωθα άδειος.
Το λεωφορείο για το σπίτι αργούσε και πήρα τηλέφωνο μία πρώην συνάδελφο και νυν φίλη, για να δώ τι κάνει, πώς τα περνάει στη νέα της δουλειά. Σε μισή ώρα τα λέγαμε σε ένα όμορφο μπαράκι. Είναι σημαντικό να σου αρέσει αυτό που κάνεις για να βγάζεις χρήματα. Βλέπεις τη ζωή αλλιώς, ζεις συνεχώς σε κάτι που μοιάζει με πάρτι. Μερικές φορές βαριέσαι, άλλες κουράζεσαι, αλλά εξακολουθείς να περνάς καλά. Και δε φοβάσαι μήπως εκτεθείς. Μου μίλησε για πράγματα που την προβληματίζουν. Μου διηγήθηκε τις ερωτικές, αδιέξοδες περιπετειούλες της. Μου ανακοίνωσε κάποιες αποφάσεις που πήρε για την προσωπική της ζωή. Ένιωσα οικεία. Ζεστά. Μια αγκαλιά. Άναψα ακόμα ένα τσιγάρο που θα μπορούσα να το μοιραστώ μαζί της. Το ποτό μου τελείωνε. Μια τελευταία γουλιά και η πικρή γεύση από τη φέτα του πορτοκαλιού μού στέγνωσε το στόμα. Ξαφνική, ανεξήγητη αμηχανία. Μετά, άλλη μία αγκαλιά. "Κάνω το τσιγάρο και την κάνω."
Βρήκα εύκολα ταξί για το σπίτι και σε δέκα λεπτά είχα φτάσει. Δεν πεινούσα, αλλά έφαγα την πίτσα που είχε περισσέψει από το μεσημέρι. Άνοιξα την τηλεόραση και την έκλεισα σχεδόν αμέσως. Κάθησα στον υπολογιστή και άρχισα να γράφω. Έριξα μια ματιά έξω από το παράθυρο. Ούτε μία νιφάδα χιονιού.
Σάββατο βράδι και είμαι σπίτι ενώ θα μπορούσα να είχα περάσει τόσο πολύ καλύτερα...

Saturday, January 15, 2005

Confused thoughts of regret

Sometimes I feel like a fool. Not at other people's eyes, but at my own. It's the things I do when I have mixed, undefined feelings about something. Towards a person, regarding an important issue. I find it extremely difficult to control my actions and do or say only just enough to make my point. To know where to stop is a great deal. A small step further and you might fall into an abyss. Start an unpredicted sequence of events - in the best scenario. What's wrong with that? In my case, the fact that I later recognise there was no apparent reason to put myself in an unpleasant situation. But then again, isn't that what life is all about? Taking chances? Discovering your limits? And what about the times when that additional, more than necessary action leads to a positive result? The point is that when you are confused, you always think that by doing more than enough you have more chances to succeed. And you get your hopes high. It is natural to find yourself sometimes disappointed and regretful, like the state I'm in, right now. Maybe, after all, the important thing is not to know where to stop, but to know where to start again.

Thursday, January 13, 2005

If only I had the time (or was in the mood)

Tonight I would…

...do the dishes and put the curtains in laundry.
...watch Eternal Sunshine of the Spotless Mind again.
...burn a compilation of some favorite songs.
...reply to the old e-mails of some friends.
...take a bath.
...look for a better desktop wallpaper for the PC.
...start writing the script I have in mind.
...call my sister to see how she’s doing.
...prepare the fish tank for the new tropical I want to get.
...study.
...do a million other things.

Now that I think of it, depression sucks.
It leaves you with no time for anything else more than silly thinking.
Will over thinking ever be over?

Wednesday, January 12, 2005

My type of guy...

kewl



What kind of guy are you most attracted to?
brought to you by Quizilla

It seems that I like the trouble making types...

Is this my Theme Song?

Motorpsycho - What If?
Motorpsycho - What If . . .



And the results are...

"You are lively and energetic, and probably devote a
lot of that energy to intellectual pursuits.
Asking questions and seeking answers is
recreation to you, and besides that, you're
quite good at it. Intensely creative, you make
life an adventure for the people around you -
people love being with you because the time is
never dull. Whether it's an intense discussion
about an important issue (which you've probably
thought much about and your companions only
pretend to understand) or light-hearted banter,
you know how to keep the conversation
interesting."


What's Your Theme Song?
brought to you by Quizilla

Tuesday, January 11, 2005

My Favourite Cheesy Inspiring Poem

When things go wrong as they sometimes will
when the road you're trudging seems all uphill
when the funds are low and the debts are high
and you want to sigh but you have to smile
when care is pressing you down a bit
rest if you must, but don't you quit.

Success is failure turned inside out
the silver tint of the clouds of doubt
and you never can tell how close you are
it may be near when it seems so far
so stick to the fight when you're hardest hit
it's when things seem worse that you must not quit.

Friday, January 07, 2005

A note for you

Goodbye my friend.
Now is the time to tell me what you wish for
Maybe I can make it come true
Though that even then, I'll know it wasn't meant to be
Not for me, not for you
This exchange of words and thoughts,
through so many different channels,
so meaningful,
if only for once to also be true.

Everything is alright now,
it is time to move on
Let's forget where we've been
we've almost forgotten where we wanted to go
So let's pretend it's over now
and when you look into my eyes again
the way you always did
remember only to smile at me.
That's the only way to know that you agree.


I won't cry out any more

Take me back to my boat on the river
I need to go down, I need to come down
Take me back to my boat on the river
And I won’t cry out any more

Time stands still as I gaze in her waters
She eases me down, touching me gently
With the waters that flow past my boat on the river
So I don’t cry out anymore

Oh the river is wide
The river it touches my life like the waves on the sand
And all roads lead to tranquillity base
Where the frown on my face disappears
Take me down to my boat on the river
And I won’t cry out anymore

Take me down to my boat on the river
I need to go down, would you let me go down
Take me back to my boat on the river
And I won’t cry out anymore...


Some say life is a bitch.
For me, life is a beach and I need to reach it.
Take me down to my boat on the river...
for the river always knows its route.