...

Πώς το λένε αυτό, όταν έχεις ένα τετράκις εκατομμύριο πράγματα στο μυαλό σου, ξέρεις ακριβώς ποια είναι αυτά ένα προς ένα, θέλεις να τα βγάλεις από το μυαλό σου και να τα γράψεις κάπου και όταν αρχίζεις να το κάνεις τότε ξαφνικά δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις, τι να γράψεις πρώτο ή πώς να το εκφράσεις και κάθεσαι με τις ώρες μπροστά από μία κόλλα χαρτί ή ένα πληκτρολόγιο και είτε κάνεις μουτζούρες, είτε χαζεύεις τον κέρσορα να αναβοσβήνει, με όλες τις τετράκις εκατομμύριο σκέψεις να στριφογυρνάνε και να ανακατώνονται, μέχρι τελικά να μη βγάζεις κανένα νόημα και να μην ξέρεις γιατί ακριβώς κάθεσαι έτσι, σα βλαμμένο, ελπίζοντας ότι σε λίγο θα σου έχει περάσει και δε θα έχεις πια τόσο μεγάλη ανάγκη να τα γράψεις όλα κάπου για να εκτονωθείς επιτέλους; Ε;