My Photo
Name:
Location: Athens, Greece

Wednesday, September 21, 2005

What the hell is wrong with me?


Μετά από στενή και συνεχή παρακολούθηση του εαυτού μου, κατέληξα ότι είναι καιρός να σταματήσω να τον δικαιολογώ για πολλά από τα πράγματα που μένουν ανεκπλήρωτα στη ζωή μου και να παραδεχτώ ότι έχω υπαρξιακά προβλήματα, άγχη και ανησυχίες που δεν με αφήνουν να συγκεντρωθώ στην ολοκλήρωση των στόχων μου. Σε αυτό το συμπέρασμα έφτασα μετά από τα αποτελέσματα ενός "σοβαρού(;)" online ερωτηματολογίου (http://www.stresscenter.com) για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση όλων των παθήσεων, είναι η διάγνωση:

"On the overall affectedness scale you are probably anxious and/or depressed much of the time. More than likely it is hard for you to enjoy life on any consistent level. You are always second-guessing yourself and the world around you. You are over thinking and obsessing and you hardly ever experience piece of mind. You’re often fearful, worrisome, and unhappy. You don’t like being this way but you don’t know what to do to change. Things are too much work and no one understands the way you feel. You go from worry to depression, to worry again, wearing yourself out with your thoughts and what if thinking. You probably hate yourself much of the time for being so miserable to be around and yet you can’t seem to find comfort when you’re alone. Nothing makes you feel safe or happy, and life is just one big struggle."

Τα κακά νέα είναι ότι, μάλλον, πάσχω από κάποιου είδους κατάθλιψη. Τα καλά νέα είναι ότι, σύμφωνα πάντα με τα αποτελέσματα του τεστ, μπορώ να το παλέψω και χωρίς τη βοήθεια της Ιατρικής:

"You are probably fairly balanced in most areas of your life. You are fairly comfortable giving up control and letting others absorb some of the responsibility. You might say you have an easygoing nature and you are somewhat comfortable with change. You are more flexible than most people and you don’t feel the need to control others. You don’t feel a strong need to control every single aspect of life. This is actually a very healthy attitude and could be beneficial in preventing extreme problems with anxiety and depression. You are fairly strong emotionally. You are able to put things in perspective and not taking everything so personally. You are probably fairly assertive and have no serious problem standing up for yourself. This can be a good thing when it comes to problems with anxiety and depression. You tend to be a bit more logical and reasonable when it comes to dealing with your emotions and this can be healthy for you and the people you are in relationships with."

Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να βάλω τα πράγματα σε μια σειρά. Να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω λόγο να σκέφτομαι τόσο πολύ για τα πάντα. Να προσπαθώ πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Προχθές είδα μια ταινία στην τηλεόραση, από εκείνες που βάζουν τα κανάλια στις τρεις το πρωί για να γεμίσουν το πρόγραμμά τους. Στην ταινία ήταν ένας τύπος ο οποίος ήταν πάντα πάρα πολύ αισιόδοξος. Είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν από ένα τουλάχιστον χάρισμα. Κάτι στο οποίο είναι εξαιρετικά καλοί και το μυστικό της ευτυχίας είναι να ανακαλύψεις αυτό το χάρισμα και να βρεις την εφαρμογή του στη ζωή σου. Τις περισσότερες φορές, έλεγε, οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει ή δεν έχουν αποδεχτεί αυτή την ξεχωριστή τους ικανότητά, με αποτέλεσμα να είναι δυστυχισμένοι και να αναζητούν συνεχώς το νόημα στη ζωή τους. Το δικό του χάρισμα, έλεγε ο τύπος, ήταν αυτή ακριβώς η αισιοδοξία του. Το ότι πάντα, ό,τι και να συνέβαινε, όσο κακό και να ήταν, αυτός μπορούσε να δει και τη θετική όψη των πραγμάτων, αφού, όπως έλεγε, όλα γίνονται για ένα σκοπό και όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το Σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις, φτάνει να το θέλεις πραγματικά και να πιστεύεις σε αυτό (πολύ Coelho πρέπει να διάβαζε). Είχε αποφασίσει λοιπόν να μεταδώσει αυτή τη θετική ενέργεια στον κόσμο γύρω του. Εύρισκε απογοητευμένους και ευάλωτους ανθρώπους και τους βοηθούσε να ξαναπιστέψουν στον εαυτό τους, κάτι σαν ψυχολόγος της διπλανής πόρτας δηλαδή. Κάποια στιγμή γνώρισε μια αποτυχημένη τραγουδίστρια και από τότε έκανε σκοπό της ζωής του να τη βοηθήσει να κάνει καριέρα. Όταν κάτι πήγαινε εντελώς στραβά, εκείνος κατάφερνε να το ξεπεράσει και να οργανώσει ξανά κάποιο άλλο σχέδιο δράσης. Ακόμα και όταν όλα έδειχναν ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνει τίποτα, αυτός δεν το έβαζε κάτω. Του είχε γίνει εμμονή και συνειδητοποίησε ότι αυτό γινόταν επειδή την είχε ερωτευτεί, της το είπε, εκείνη δεν ανταποκρίθηκε και στο τέλος τη σκότωσε. Χαμένος στην αισιόδοξη σαπουνόφουσκά του, επέστρεψε σπίτι του και ξάπλωσε δίπλα στην παραπληγική αρραβωνιαστικιά του, ενώ από έξω ακούγονταν οι σειρήνες των περιπολικών να πλησιάζουν.
Η ταινία τελείωσε στις έξι το πρωί και κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως, έχοντας αποκομίσει δύο σημαντικά μηνύματα από το τηλεοπτικό μου ξενύχτι. Πρώτον, ότι η αισιοδοξία και η βλακεία είναι δύο έννοιες που πολύ συχνά μπερδεύονται. Και δεύτερον, ότι αν θέλω να ξεπεράσω τον καταθλιπτικό εαυτό μου, πρέπει να σταματήσω να βλέπω τόσες πολλές ταινίες.

1 Comments:

Blogger twocows said...

Θέλω οπωσδήποτε το link για το ερωτηματολόγιο!

September 21, 2005 10:20 AM  

Post a Comment

<< Home